Vitaliteit is een actueel thema. Veel mensen kampen met (chronische) moeheid en het niet goed in hun vel zitten. Dit voelt onaangenaam, vaak komen er gevoelens van lusteloosheid en somberheid bij. De oorzaken kunnen heel verschillend zijn: ziekte, heftige emotionele gebeurtenissen, stress, slechte leefgewoontes, meer prikkels dan je aan kan, te weinig slaap, het lichaam geeft aan dat het genoeg is, maar toch ga je door. Het gevaar om in een neerwaartse spiraal terecht te komen is duidelijk aanwezig.

De wens om lekker vitaal te zijn is groot en menigeen heeft er veel voor over om de gewenste vitaliteit te bereiken. Er is een groot aanbod aan voeding, preparaten, medicijnen, cursussen, bewegingsprogramma’s, therapieën om de vitaliteit te versterken. Ook in de Lemniscaat zijn veel therapieën erop gericht om weer gezond en vitaal te worden.

Uit eigen ervaring weet ik, dat ondanks dat ik zeker baat heb bij het rijke aanbod, ik toch steeds in bepaalde valkuilen loop, waardoor ik me te moe voel. Aangezien ik dit niet alleen bij mijzelf zie maar ook bij veel van mijn cliënten heb ik besloten om diepgaand te onderzoeken hoe ik uit mijzelf vat krijg op mijn gezondmakende krachten.

Sinds een jaar of vijftien heb ik elk jaar een leervraag, waarvan ik voel dat het in mijn leven aan de orde is. Dit jaar is het dus het thema ‘vitaliteit’ geworden en om het precies te maken ‘Wat geeft mij vitaliteit?’

Het werken met een leervraag, doe ik als volgt. Ik zet mezelf ‘AAN’ voor zo’n vraag. Je hoort, leest, ervaart van alles. Zodra ik iets hoor wat met dit thema te maken heeft en mij raakt, ben ik er wakker voor en word ik enthousiast. Ook kijk ik terug naar een dag met deze vraag, wat heeft mij vitaliteit gegeven? Wat deed mij goed? Thema’s die voor mij  dan aan de orde komen zijn, hoe was het met:

– ontmoetingen met mens en natuur,

– dingen die ik wel of niet gedaan heb,

– wat ik tot me genomen heb aan zintuigindrukken, voeding zowel geestelijk als fysiek,

– heb ik me lekker in mijn vel gevoeld, prettig bewogen?

Ook vragen als waarvan heb ik genoten? Waar lag dat aan? Heb ik genoeg verteer en mijmer momenten gehad of was de dag te vol voor mij? Waar heb ik de dingen gedaan die ik me voorgenomen had of zelf wilde doen en waar heb ik me laten leven? Hoe was dat?

Door dit soort vragen te stellen kom ik dichter bij wat mij vitaliteit brengt en ook wat mij ervan af houdt. Ik krijg meer gevoel voor mijn maat.

Stel dat je hier zelf ook mee bezig wilt zijn, dan is het belangrijk om de vragen te vinden die bij jou passen. Iedereen heeft een eigen toegang tot het thema vitaliteit.

Alhoewel het jaar nog jong is, vind ik het leuk om toch wat opbrengst van dit thema met jullie te delen.

Van Voldoemeter naar Vitaliteitsmeter.

Een belangrijke stap van mij is dat ik de denkbeeldige voldoemeter, die ik vaak hanteer, heb vervangen voor de vitaliteitsmeter. Bij de voldoemeter ging het om zaken als: “Is het goed genoeg? Voldoe ik aan mijn innerlijk en uiterlijk eisen pakket, aan het verwachtingspatroon van mijzelf of de ander?” Dit gaf veel stress.

Bij de vitaliteitsmeter gaat het om lekker voelen, geeft het vreugde, ruimte, ontspanning en openheid. Daarbij gaat het om luisteren naar mijn lichaam als wijs instrument. Waar voelt het zich prettig bij en waarbij niet? Wanneer geeft het aan dat het genoeg is, tijd om te gaan, tijd om te stoppen of iets anders te doen? Het is wonderlijk om te merken dat het onwennig is om mij dit luisteren echt te gunnen. Als het lukt is het een verademing.

Een ander bijzonder inzicht had ik n.a.v. een foto in het tijdschrift de Optimist, januari/februari2014. Ik zag een man, Michael Grab, stenen stapelen in een stromende beek.  Ik vond het fascinerend dat die stenen op een schijnbaar onmogelijke manier op elkaar bleven staan. Er was een vitaliserende schoonheid in die mij diep trof. In mijn enthousiasme liet ik de foto aan mijn man zien. Mijn man geloofde niet dat de stenen zo konden blijven staan door alleen de zwaartekracht. Na een paar filmpjes te kijken op www.gravityglue.com raakte hij overtuigd. Zeer de moeite waard om naar deze filmpjes te kijken.

Uitspraken van Michael Grab zijn, je moet de stenen waarmee je werkt goed kennen en daarbij moet je enorm geconcentreerd zijn. Zijn uitdaging is om een statief, fundament te vinden waar een steen op kan rusten en naar het perfecte raakvlak te zoeken waar balans uit voort komt. Wat hij met de stenen doet, vertaalt hij ook in het zoeken van stilte in zichzelf. Het gaat erom een goede balans te vinden tussen het mentale en het fysieke, de kunst is om iedere twijfel die in je opkomt te overwinnen.

Mijn man ging naar buiten en ging de maaskeitjes stapelen die in onze tuin lagen en was blij verrast dat hij het kon, drie, vier stenen op elkaar.  Ik vond het buitengewoon indrukwekkend voor mijn thema, hoe hij door ongeloof heen, vertrouwen opbouwde in zijn eigen kunnen en zag hoe vitaal hij binnenkwam.   

De volgende inzicht kwam in mij op: Als ik mijn geaardheid neem, met alle licht en schaduwzijdes als metafoor van de stenen en ik leer mezelf steeds beter kennen, dan is dit een fundament waarop ik mag bouwen. Het is een basis waarop ik kan rusten, wanneer ik vanuit stilte naar balans zoek. Dit inzicht geeft mij veel hoop.

Het laatste wat ik met jullie wil delen is een prachtige inleiding die ik meekreeg tijdens twee dagen lopen in het Geuldal. Frans Sandbergen die deze dagen “Lopend rijk worden” begeleidde, vertelde over een hotelschool in Marfrano, die zeer hoog aangeschreven staat. Aanvankelijk denken de studenten dat het daar om gaat hoe je gasten netjes kunt ontvangen, tafels te dekken en alle uiterlijkheden die je kunt perfectioneren. Dit zijn natuurlijk heel belangrijke zaken, maar waar het werkelijk omgaat is dat elke gast voelt dat hij geliefd wordt en dat hij met een echte glimlach ontvangen wordt.

Deze wijsheid draag ik graag mee en ik merk dat als ik mensen met een gemeende glimlach ontmoet en voel dat ik van ze houd, de liefde die dan stroomt een bron van vitaliteit is.

Tot zover!Sarah Goudsmit